Thuiskomen

Thuiskomen

Ik hoorde iemand spreken over een gedicht van Yeats. En hij zei: “Will you come home to exactly what you are feeling right now?” En die zin bleef hangen. Ik liet de betekenis ervan tot me doordringen en voelde wat het met me deed. Het bracht me een enorme rust en ruimte in het hier en nu. Dat zou ik, en een ieder van ons, vaker mogen doen.

Thuiskomen bij al je gevoelens. Dat is mooi voor iedereen persoonlijk. Maar hoe mooi is het als dat ook in teamwerk gebeurd? Dat in tijden van gedoe en conflict (of soms juist als het lekker loopt) collectief een moment wordt gepakt waarop alles gezegd en gevoeld wordt? Dat alle gevoelens van irritatie tot boosheid, van teleurstelling tot walging, van waardering tot liefde, er allemaal mogen zijn. Out in the open. Dan ontstaat er een plek van rust en ruimte. Van accepteren om vervolgens nieuwe wegen te zoeken. Met elkaar. In volle openheid en kracht.

Dit gaat over het samen exploreren van wat iedereen voelt en denkt. Dat kunnen wij mensen als geen ander. En het is gemakkelijker dan we denken. Het is de angst voor onveiligheid, de angst voor onze eigen gevoelens, de angst voor het onbekende, de angst voor gezichtsverlies dat ons weerhoudt van elkaar ontmoeten met alles wat er is. Wat als we ook deze angsten accepteren? In de juiste setting kunnen we alles aan. En ons menselijk vernuft om dan de draad weer op te pakken en samen aan het werk te gaan is ongeëvenaard.

Wellicht vraag je je als lezer af of dit wel echt nodig is, of het niet wat overdreven is. Dat kan het zijn als het een doel op zich wordt. Maar de kans is groot dat je tegen een eigen defensie aanloopt. Of die van het team. Juist om de angsten zoals hierboven beschreven te ontlopen. Het vraagt moed om te benoemen wat er eigenlijk benoemd moet worden. David Armstrong beschrijft in zijn boek ‘Organization in the mind (2005)’ hoe deze “social defenses against anxiety” ons juist af houden van de primaire taak die we als team te doen hebben.

Voor sommigen kan het zweverig en onpraktisch klinken. Maar het is juist heel praktisch en ‘down to earth’. Want het opruimen van allerlei spanningen en conflicten, van belemmerende gevoelens, aannames en overtuigingen, zorgt dat het weer kan stromen in een team. En dat resultaten weer als vanzelf komen. Ik heb het vaak mogen meemaken. De rust, ruimte, verbinding en flow die dan ontstaat is het allermooiste om mee te maken in samenwerken.